Norah Jones, lubię jej melancholiczne brzmienie. Zazwyczaj zaczynam słuchać jej utworów około grudnia. Już tak mam, że niektórych albumów czy wykonawców słucham zgodnie z jakąś chronologią. A Norah pierwszy raz usłyszałam wiele lat temu, gdy prószył śnieg. I tak już zostało. Aż do teraz. W tym roku wałkuję jej stary album o miesiąc wcześniej  niż zwykle. I jak to u mnie się zdarza, każdy utwór niesie za sobą jakąś historię. Słuchając kawałka „Don’t know why” zastanawiam się czasem dlaczego wtedy tam nie poszłam… Dlaczego? Też tak masz? Nie poszłaś wtedy na umówione spotkanie. Nie zrobiłaś czegoś o czym marzyłaś. Nie powiedziałaś komuś – kocham cię. Nie zadzwoniłaś, chociaż tak bardzo chciałaś to uczynić.

I co? Teraz muszę cię na prawdę zmartwić. Odkryłam całkiem niedawno (jak na mój sędziwy wiek), że czasu nie da się cofnąć. No na serio, nie ma takiego sposobu. Próbowałam, nie da rady. To tak nie działa. Ile razy żałowałaś, że czegoś nie zrobiłaś? Jeśli Twoja odpowiedź to choć jeden raz, to jest to o ten jeden raz za dużo. Nie bawmy się za każdym razem w retrospekcję,  nie odgrywajmy tych scenek milion razy od nowa. Na dziś najważniejsze jest właśnie to dziś. Tu i teraz. Dziś jesteś mądrzejsza o wiedzę, której nie miałaś wczoraj. I tak jak mówią, że najbardziej bolą nas szanse, które zmarnowaliśmy, możesz się na mnie zdać, tak jest w rzeczywistości. Wiem to z autopsji. Dlatego nie marnuję już moich szans i choć czasem nucę don’t know why I didn’t come, to już tak nie robię. Dziś zdarza się tylko raz. Każdego dnia. Każdy dzień to nowa szansa. Wykorzystaj ją, jest dla Ciebie.